Inloggen

Inloggen

Gebruikersnaam *
Wachtwoord *
Onthoud mij

Op je 63ste jaar nog het kappersvak gaan leren, dat ligt niet erg voor de hand. Ik ben gestopt met betaald werk en geniet van elke dag niet te hoeven denken aan een agenda, afspraken, opdrachten en bazen. Keramieken, poppen maken, glasverven vullen meer dan genoeg mijn tijd. En toch, het kriebelt. Altijd met je

 

hoofd moeten werken en altijd graag een vak willen leren waar je vooral je handen bij moet gebruiken. En dus de knoop doorgehakt en me ingeschreven bij de kappersopleiding van Crobylos.

Ik herinner me nog goed mijn angst toen Ada de eerste lesdag tegen me zei, dat ik die mijnheer mocht knippen. Visioenen kreeg ik van een verknipt hoofd, bloedende oren en een boze klant. Het viel mee. Niet dat ik direct een perfect geknipt hoofd kon afleveren, maar Ada sprong in, gaf aanwijzingen en moedigde me aan. “ja, knip maar”. Oh, die eerste knip, die was het engst.

Ik ben nu 4 maanden verder en het gaat steeds beter en sneller. En wat is het leuk om te doen. Mensen zie je mooier worden met een goed geknipt kapsel en ze gaan met een blij gezicht de deur weer uit. Neem die mevrouw die er netjes gekapt uit wou zien omdat ze de volgende dag een begrafenis had. Ze kon tussendoor terecht en was daar zo blij mee. Verguld was ik toen een mevrouw mij hartelijk begroette met de woorden: “wat fijn dat jij er vandaag bent. Je hebt me de vorige keer zo goed geknipt”.

Niet dat het altijd zo goed uitpakt. Ik knipte een keer een klant, die vertelde zeer kritisch te zijn. En dus onmiddellijk opmerkingen maakte, dat het haar aan de ene kant nog een piekje had uitsteken, Knip, weg piekje. Maar toen zag ze ergens anders weer iets en ik werd er steeds nerveuzer van. En toen lukte het me niet meer. Nico bracht redding en de klant was gelukkig toch tevreden.

Veel klanten komen al jaren bij Crobylos en kennen vaak de aanwijzingen, die Ada of Nico aan ons geven. Op de vraag wat er van het haar af mag, krijg je vaak twee of drie vingers lengte te horen. Of ze checken met welke shampoo je hun haar wast. Dat gebeurt vooral als ze hun haar geverfd willen hebben.

Klanten. Je hebt ze in alle soorten en maten. Inmiddels heb ik geleerd, dat mensen met een Hindoestaanse achtergrond hun haar het liefst met heel lauw, bijna koud water wassen. Hun hoofdhuid is kennelijk heel gevoelig. Aziatisch haar is dik en hard. Oudere mannen hebben weer heel dun haar of een beginnende kaalheid. En wenkbrauwen, waarvan de ene haar harder is gegroeid dan de andere. Oudere dames hebben veelal dunner haar. Bij jongeren kom je zowel heel dik als dunner haar tegen, krullend, kroezend of heel stijl. Geen hoofd is hetzelfde.

Het werken bij Crobylos is gezellig en ongedwongen. De meeste klanten zijn aardig en heel geduldig. En vooral als je begint is een geduldige klant een zegen. De eerste keer, dat ik het haar bij de oren moest knippen, had ik geen idee hoe je dat moest doen. Nico had het even voorgedaan en het leek toen simpel. Maar zo simpel was het niet. Nadat ik een keer of tien het haar rondom het oor gekamd had, wist ik nog niet hoe te beginnen. Nico hield me echter al die tijd in de gaten en telde mijn kambewegingen. Hij greep dus in. De klant vond het wel grappig. Ik minder. Want dan voel je je toch een oen.

Het kappersvak blijft gelukkig leuk omdat je zelf vooruitgang ziet en er nog zoveel zaken te leren zijn. Zoals permanentwikkels indraaien, met folies werken, een coupe soleil maken, de juiste verfkleur bepalen, met het mes snijden en met de tondeuse werken. Voorlopig ben ik nog lang niet uitgeleerd.

Met vriendelijke groet,

Rita